مقایسۀ عناصر غذایی و بازجذب آنها در گونه های جنگلکاری شدۀ آزاد، افرا پلت و کاج بروسیا (مطالعۀ موردی: جنگل دارابکلا- مازندران)

کاهش سطح جنگل های طبیعی سبب شده است که جنگلکاری با هدف توسعه سطح جنگل و تولید چوب از اهمیت ویژه ای برخوردار شود، بنابراین ارزیابی جنگلکاری های انجام شده، نقش مهمی در ایجاد جنگل هایی با کیفیت و کمیت بهتر در آینده خواهد داشت. وضعیت تغذیه ای رویشگاه از عوامل مهم کیفی در تودۀ جنگلی است. محتوای عناصر غذایی موجود در برگ درختان، از طریق جذب ریشه ای از خاک یا بازجذب عناصر غذایی از برگ های در حال پیر شدن و انتقال به ذخیرۀ بافت هر ساله و برگ های جوان تامین می شود. در این تحقیق، عناصر غذایی (n، p، k، ca، mg) برگ تابستانه و پاییزه و مقدار بازجذب این عناصر در 3 گونه (آزاد، افرا پلت و کاج بروسیا) جنگلکاری شده در جنگل آموزشی- پژوهشی دارابکلا اندازه گیری شد. نمونه گیری در دو مرحلۀ اواسط تابستان در اوج پویایی تغذیه ای درختان و اواسط پاییز قبل از خزان برگ درختان انجام گرفت. نتایج نشان داد که عناصر غذایی برگ تابستانه و پاییزۀ گونه های مورد بررسی، تفاوت دارند (05/0p<). ترتیب مقدار بازجذب عناصر غذایی به این صورت بود: ca < p > k< mg < n. در بین گونه ها، افرا بیشترین بازجذب ca وmg ، آزاد بیشترین بازجذب n و k و کاج بیشترین بازجذب p را به خود اختصاص دادند. نتایج همچنین نشان داد که گونه های بررسی شده، عناصر تغذیه ای متفاوتی دارند و مقدار بازجذب هر عنصر نیز متفاوت است. از آنجا که این گونه ها تحت شرایط مشابه رشد کرده اند، می توان گفت این تفاوت ها ناشی از ژنتیک گونه هاست.